peal [piːl] A.n 1. ∼ of smth қатты/ жаңғырған дыбыс(тар); гүріл, гүрсіл ♦She burst into peals of laughter. – Ол қарқылдап күле бастады. ♦A peal of thunder broke overhead. – Жоғарыда жаңғыра күн күркіреді. 2.жаңғырған қоңырау үні ♦a peal of bells rang out – жаңғыра соққан қоңырау үні 3. (әртүрлі үні бар) қоңыраулар; қоңыраулар ырғағы B.v 1. ∼ (out) (қоңырау ж) жаңғыра соғу ♦The bells of the city began to peal out. – Қала қоңыраулары соға бастады. 2. ∼ (with smth) қарқылдай күліп жіберу ♦Ellen pealed with laughter. – Эллен қарқылдай күлді. ♦His laughter pealed across the room. – Оның қарқылы бөлмені жаңғыртып жіберді.