penance [ˈpenəns] n 1.өкініш, тәубе; өкіну, тәубеге келу ♦an act of penance – тәубеге келу/ жіберген қателеріне өкіну ♦∼ for smth to do penance for your sins – күнәлеріне өкініп тәубеге келу/ күнәлерін ұғып құдайдан кешірім өтіну ♦in ∼ She kneeled at her mother's feet in penance. – Анасының алдында тізерлеп, кешірім өтінді. 2.қиындық, жайсыз нәрсе; қиналу(шылық) ♦She regards living in New York as a penance; she hates big cities. – Нью-Йоркте тұрған ол үшін бір жаза сияқты; ол үлкен қалаларды жақтырмайды.