pious [ˈpaɪəs] adj 1. тақуа, иманжүзді, діншіл, діндар (syn: devout) (opp: impious) ♦pious acts – иманжүзділік, дұрыс істер 2. (disapproving) (жөнсіз я жасанды) тақуа, діндар (syn: sanctimonious) ♦pious sentiments – діндарлық сезімдер ♦He dismissed his critics as pious do-gooders. – Ол өзін сынағандарды шамшыл тақуалар деп кекеті. ♦a rather pious and condescending smile – шікірейме тақуалық табы бар жымиыс 3. ​∼ hope қияли/ орындалмайтын үміт ♦Such reforms seem likely to remain little more than pious hopes. – Бұндай реформалар қияли үмітке келеді.