desolate A.adj [ˈdesələt] 1.қаңыраған, бос, құлазыған ¨a bleak and desolate landscape – сүреңсіз, құлазыған көрініс 2.торыққан, жалғызсыраған (syn: forlorn) ¨The thought that her husband did not want the baby made her feel utterly desolate. – Күйеуінің нәрсетені қаламайтыны еске түскенде оның жан-дүниесі ақтарылып, құлазып кететін. B.v [ˈdesəleɪt] (literary) ~ sb құлазу, торығу ¨She had been desolated by the death of her friend. – Досының қайтыс болғаны оны есеңгіретіп кетті.