despair [dɪˈspeə(r)] A.n 1.торығу, ашыну, (сары) уайым, мұң, абыржу  ¨She uttered a cry of despair. – Ол ашынғаннан шыңғырып жіберді. ¨A deep sense of despair overwhelmed him. – Оның тұла бойын мұң билеп алды. ¨He gave up the struggle in despair. – Торыққан ол күресті доғарды. ¨One harsh word would send her into the depths of despair. – Айтылған бір ауыр сөз оны сары уайым тұңғиығына тоғытар еді. ¨Eventually, driven to despair, he threw himself under a train. – Торығып, үміт үзген ол өзін поезд астына тастады. 2. (idm) *be the despair of sb біреудің уайымы болу ¨My handwriting was the despair of my teachers. – Менің (қолмен) жазуым мұғалімдерімнің мұңы болатын/еді/етін. B.v ~ of sth/sb; ~ of doing sth торығу, мұңаю, уайымдау, ашыну ¨Don't despair! We'll think of a way out of this. – Торықпа/уайымдама! Мына жағдайдан қалай шығу жолын қарастырамыз. ¨I despair of him; he can't keep a job for more than six months. – Ол маған мұң болды; бір жұмыста алты айдан артық істей алмайды. ¨They'd almost despaired of ever having children. – Олар бала сүюден үмітін үзейін деген еді.