dishonour [dɪsˈɒnə(r)] (especially US dishonor)  A.n (formal) беделі түсу, абыройы төгілу ¨Her actions have brought shame and dishonour on the profession. – Оның қылықтары кәсіпті ұятқа қалдырып, абыройын айрандай етті. B.v (formal) 1.~ sb/sth беделін түсіру, абыройын төгу ¨You have dishonoured the name of the school. – Сен мектептің беделіне кір келтірдің. 2.~ sth уәдесінде, сөзінде тұрмау (opp: honour) ¨He had dishonoured nearly all of his election pledges. – Ол сайлау алдындағы уәделерінің бәрін дерлік аяқ асты етті.