disingenuous [ˌdɪsɪnˈdʒenjuəs] adj (formal) риялы, монтаны, ішіне бүккені бар, мүләйімсіген, қылымсыған, мөлиген ¨It would be disingenuous of me to claim I had never seen it. – Бұны ешқашан көрмедім десем, тура сөйлемеген болар едім. ¨It would be disingenuous to claim that we hadn’t suspected them. – Олардан күдіктенбегенбіз деу, теріс сөйлегендік болар еді.