disobedient [ˌdɪsəˈbiːdiənt] adj бағынбайтын, тіл алмайтын, бұйрығын орындамау (opp: obedient) ¨a disobedient child – тіл алмайтын бала ¨I was very disobedient to my father. – Әкемнің тілін мүлде алмайтынмын.