displeasure [dɪsˈpleʒə(r)] n ~ (at/with sb/sth) (formal) реніш, кейіс, жайсыздық (syn: annoyance) ¨She made no attempt to hide her displeasure. – Жақтырмағанын ол жасырған да жоқ. ¨The incident has heightened public displeasure with the authorities. – Оқиға қоғамның билік орындарына деген наразылықтарын ұлғайта түсті.