dissipate [ˈdɪsɪpeɪt] v (formal) 1.~ sth (баяу, бірте-бірте) бәсеңдеу, түгесілу ¨Eventually, his anger dissipated. – Әйтеуір ақырында оның ызасы тарқады. ¨Her laughter soon dissipated the tension in the air. – Оның күлкісі біраздан соң кіртиген қабақтарды жадыратты. 2.~ sth (ақшаны, уақытты) қалай болса солай жұмсау (syn: squander)