entwine [ɪnˈtwaɪn] v 1. ~ sth (with/in/around sth) айқас(тыр)у, қабысу, ора(н)у, есу ¨They strolled through the park, with arms entwined. – Олар қолдарын айқастыра паркті кезді. ¨The balcony was entwined with roses. – Балкон раушангүлдерге ораныпты. 2. be ~d (with sth) қабысу, өте жақын араласу, біте қайнау ¨Her destiny was entwined with his. – Оның тағдыры оныкімен біте қайнасты. ¨Their lives are entwined. – Олардың өмірлері бір-бірімен қабысқан.