exasperated [ɪɡˈzæspəreɪtɪd; ɪɡˈzɑː-] adj жүйкесі тозған, кіртиген, ашынған, ығыры шыққан (syn: infuriated) ¨‘Why won't you answer me?’ he asked in an exasperated voice. – «Неге жауап бермейсің?», деді ол ашынған үнмен. ¨She was becoming exasperated with all the questions they were asking. – Олардың бастырмалата қойған сұрақтары оны кіртите бастаған.