fetter [ˈfetə(r)] A.v 1. ~ sb кісен салу, кісендеу (syn: shackle) ¨A man lay fettered on the floor of the prison cell. – Түрме камерасы еденінде бір еркек кісендеулі күйі жатты. 2.~ sb (literary) бөгеу, шектеу ¨He felt fettered by petty rules and regulations. – Түрлі нұсқаулар мен ережесымақтар өзін тұсаулап тастағандай сезінді. B.n ~s кісен (syn: chains, shackles) ¨bound with fetters of iron – темір кісен салынған ¨(ауысп. мағ.) They were at last freed from the fetters of ignorance. – Олар ақыры надандық құрсауынан босатылды.