finite [ˈfaɪnaɪt] adj 1.шегі я шеті бар, шекті, шектеулі (opp: infinite) ¨a finite number of possibilities – мүмкіндіктердің шект(еул)і саны ¨The world's resources are finite. – Әлем ресурстарының шегі бар/ресурстары - шектеулі. 2. (grammar) етістіктің жақтық тұлғасы (opp: non-finite) ¨‘Am’, ‘is’, ‘are’, ‘was’ and ‘were’ are the finite forms of ‘be’; ‘being’, and ‘been’ are the non-finite forms. - ‘Am’, ‘is’, ‘are’, ‘was’ және ‘were’ ‘be’ етістігінің жақтық тұлғалары; ‘being’, және ‘been’ жақсыз тұлғалары.