flay [fleɪ] v 1. ~ sth/sb (теріні) сылу, сыдыру, іреу 2.~ sb дүрелеу, дүре соғу 3. ~ sb/yourself (formal) ащы сынау, күстаналау ¨He flayed himself for his lack of tact. – Дұрыстап араласа алмағаны үшін ол өзін күстаналады. ¨Her dark eyes flayed him. – Қара көздері оған өңменінен өте қарады.