foolish [ˈfuːlɪʃ] adj ақымақ, әумесер, албасты (қылық, жүріс-тұрыс) (syn: silly, stupid) ¨She's just a vain, foolish woman. – Ол әшейін келте ойлайтын әйел. ¨I was foolish enough to believe what Jeff told me. – Джефтің айтқанына сеніп, мені албасты басыпты. ¨The accident was my fault - it would be foolish to pretend otherwise. – Оқиға өз кінәмнан болды – жөнсіз өзеуреп керегі не. ¨How could she have been so foolish as to fall in love with him? – Оған ғашық болып есінен айырылғаны несі? ¨a foolish idea/dream/mistake – жеңілтек ой/қиял/жөнсіз қате ¨It was a very foolish thing to do. – Бұл сумилықпен/албастылықпен істелген нәрсе (болды). ¨I felt foolish and a failure. – Жерге кіріп кете жаздадым. ¨He's afraid of looking foolish in front of his friends. – Достарына күлкіге қалуға қорқады.