furrow [ˈfʌrəʊ] A.n 1.(соқа) тілген, жыртқан жер, тілік, тілім ¨dark ploughed earth, with white chalk in the furrows – тілігінде/ішінде ақ боры бар жыртылған жер ¨Truck wheels had dug furrows in the track. – Жүк көлігі доңғалақтары жолды қазып жіберіпті. 2.терең әжім ¨Suddenly he looked tired and there were deep furrows in his brow. – Кенет шаршаңқы көрінді – қабағында баттиа сызықтар пайда болған. B.v 1.~ sth (жерді) жырту, тілу ¨furrowed fields – тілінген/жыртылған алқаптар 2. ~ (sth) (formal) қабақ түю/шыту (сөйтіп маңдайда сызықтар пайда болу)