grieve [ɡriːv] v 1.қайғыру, кеудесі шерге толу, мұңаю, аза тұту ¨~ (for/over sb/sth) They are still grieving for their dead child. – Олар шетінеген балаларын ойлап әлі қайғыруда. ¨grieving relatives – қайғы жұтқан туыстар ¨~ sb/sth She grieved the death of her husband. – Күйеуі қайтыс болып, кеудесі шерге толды. 2. (formal) қайғырту, мұңайту (syn: pain) ¨it grieves sb that… It grieved him that he could do nothing to help her. – Оған қол ұшын бере алмағаны өзін қатты қайғыртты. ¨~ sb Their lack of interest grieved her. – Олардың зейін қоймағаны оны мұңайтты. ¨it grieves sb to do sth It grieved her to leave. – Кететіні өзін қайғыртты.