grimace [ɡrɪˈmeɪs; ˈɡrɪməs] A.v ~ (at sb/sth) тыржию,  тыжырыну, (бет-аузын) тыжырайту ¨He grimaced at the bitter taste. – Өткір дәмге тыржиды/тыжырайды. ¨She grimaced as the needle went in. – Қолына ине қадалғанда ол тыжырайды/тыржиды. B.n тыжырайыс, тыжырыну, (бет-аузын) тыжырайту, тыржию, тыржиыс ¨to make/give a grimace of pain – шаншудан/ауырғаннан тыржию ¨‘What's that?’ she asked with a grimace. – «Ол не?», деп сұрады ол тыжырая.