grudge [ɡrʌdʒ] A.n ~ (against sb) кек, өш, ыза ¨I bear him no grudge. – Оған деген өшім жоқ. ¨He has a grudge against the world. – Ол бүткіл әлемге кектенуде. ¨She has harboured a grudge against me for years. – Ол жылдар бойы маған өшігіп/өштеніп жүрді. ¨I don't hold any grudges now. – Енді өш емеспін/өштігім жоқ. ¨He's a man with a grudge. – Ол - кекшіл адам. ¨England beat New Zealand in a grudge match. – Өршеленген матчта Англия Жаңа Зеландияны ұтты. B.v наразы болу, жыны келу, күйзелу, ұнатпау; еріксіз, пейілсіз істеу (syn: begrudge) ¨~ doing sth I grudge having to pay so much tax. – Соншама салық төлегеніме жыным келеді. ¨~ sth He grudges the time he spends travelling to work. – Ол жұмысқа баруға кететін уақтын ойлап күйзеледі. ¨You surely don't grudge her her success? – Оның табысына теріс қарамайсың ғой?