grunt [ɡrʌnt] A.v 1.қорсылдау (шошқаның) 2.ырсылдау, күңкілдеу, міңгірлеу ¨He pulled harder on the rope, grunting with the effort. – Арқанды ентіге ырсылдай күшпен тартты. ¨When I told her what had happened she just grunted and turned back to her book. – Не болғанын сұрағанда ол ырс етті де қайта бұрылып кітабына бас сұқты. ¨~ sth He grunted something about being late and rushed out. – Кешіккені жайлы күңкілдеді де атып шықты. ¨‘Thanks,’ he grunted. – «Рахмет», деп ырс/күңк етті. B.n 1.қорсыл, ырсыл, күңкіл, міңгір 2. (NAmE, informal) қара жұмысшы 3. (NAmE, informal) солдат, жауынгер