habitation [ˌhæbɪˈteɪʃn] n 1.тіршілік, өмір сүру ¨They looked around for any signs of habitation. – Жан-жақтарына қарап, тіршілік белгісін іздеді/Бұнда тірі жан бар ма екен деп жан-жақтарына қарады. ¨The houses were unfit for human habitation. – Үйлер адам тұруға жарамсыз болып шықты. 2. (formal) елді мекен ¨The road serves the scattered habitations along the coast. – Жол су жағасында әр-жерде шашылған елді мекендерді жалғайды.