habitual [həˈbɪtʃuəl] adj 1.әдеткі, әдеттегі, дағдылы, үйреншікті ¨They waited for his habitual response. – Олар оның үйреншікті/әдеткі жауабын күтті. ¨(formal) a person's place of habitual residence – кісінің әдеттегі тұратын жері ¨She sat smoking her habitual cigarette. – Өзі үйренген темекісін тартып отырды. ¨habitual complaining – үйреншікті шағымдану/күңкіл ¨the habitual use of heroin – дағдылы героин пайдалану 2.айықпас, оңалмас, түзелмес, біткен ¨a habitual criminal/drinker/liar – оңалмас/біткен қылмыскер/арақкеш/суайт