huff [hʌf] A.v 1.(кіртие) ыһылдау, уфілеу ¨‘Well, nobody asked you,’ she huffed irritably. – «Е, сенен/сізден ешкім де сұраған жоқ», деп кіртие ыһылдады. 2. (idm) *huff and puff (informal) аһылап-үһілеу ¨Jack was huffing and puffing to keep up with her. – Джәк одан қалмас үшін аһылап-үһілеп жатты. ¨After much huffing and puffing, she finally agreed to help. – Ұзақ аһ-үһтен соң ол ақыры көмектесуге келісті. B.n (idm) *in a huff (informal) кейіген, кіртиген ¨She went off in a huff. – Ол кіртиіп шығып кетті.