imperious [ɪmˈpɪəriəs] adj (formal) өктем ¨The professor was as imperious as ever. – Профессор бұрынғысынша өктем болды/өктем қалпынан таймады. ¨She put out an imperious hand to stop him. – Оның өктем қолдары оған тоқта деген белгі берді. ¨an imperious gesture/voice/command – өктем ишара/үн/бұйрық