implicit [ɪmˈplɪsɪt] adj 1. ~ (in sth) жанамалай білдірген, өзінен-өзі түсінікті, меңзеген, тұспалдаған, астарлаған, аңғартқан ¨Implicit in his speech was the assumption that they were guilty. - Оның сөзінен олар кінәлі деген ұйғарым/аңғарту сезіліп тұрды. ¨implicit criticism – жанамалай сынау/жанама сын 2. ~ (in sth) бірнәрсені құрайтын, өзінен-өзі түсінікті ¨The ability to listen is implicit in the teacher's role. – Тыңдай білу мұғалім міндеттерінің бірі екені өзінен-өзі түсінікті/Тыңдай білудің мұғалім жұмысының құрамдас бөлігі екені түсінікті нәрсе. 3.толық, шексіз (syn: absolute) ¨She had the implicit trust of her staff. – Ол қызметкерлеріне толық сенді.