induce [ɪnˈdjuːs] v 1. ~ sb to do sth (formal) көндіру, иландыру ¨Nothing would induce me to take the job. – Бұл жұмысты алуға мені ешнәрсе көндіре алмайды. 2. ~ sth (formal) әсер ету, себепкер болу ¨drugs which induce sleep – ұйықтататын дәрілер ¨a drug-induced coma – дәрінің көмегімен комаға түсіру/дәрінің әсерінен болған кома (ессіздік) 3. ~ sb/sth (medical) (жүкті әйелді арнайы дәрі беріп) толғаттыру ¨an induced labour – жасанды толғаттыру ¨We'll have to induce her. – Оны толғаттыруымыз керек.