inhibit [ɪnˈhɪbɪt] v 1. ~ sth (formal) тежеу, бөгеу, кедергі болу ¨A lack of oxygen may inhibit brain development in the unborn child. – Оттегінің жетіспеушілігі іштегі баланың миының дамуын тежеуі мүмкін. ¨Financial considerations are inhibiting access to higher education. – Қаржы мәселелері жоғары білімге жол бөгеуде. 2. ~ sb (from sth/from doing sth) қымсыну, қысылу, тартыну ¨The managing director's presence inhibited them from airing their problems. – Атқарушы директор қатысқандықтан жұрт өз мәселелерін сөз етуден именді.