innocence [ˈɪnəsns] n 1.кінәсіздік, жазықсыздық (opp: guilt) ¨She protested her innocence. – Ол қайта-қайта кінәсіз/жазықсыз екенін айтты. ¨This new evidence will prove their innocence. – Жаңа айғақ олардың кінәсіз екенін дәлелдейді/дәлелдейтін болады. ¨I asked if she was married in all innocence. – Мен одан (әйелден) үйленгенсің(із) бе деп жай (әншейін) сұрадым. 2. бейкүнәлік, пәктік ¨Children lose their innocence as they grow older. – Балалар есейе келе көп нәрсені көреді. ¨In her innocence, she agreed to go back with him to his house. – Жаман ойламастан ол (әйел) онымен (еркекпен) бірге үйге кері қайтуға келісті.