innocent [ˈɪnəsnt] A.adj 1. кінәсіз, жазықсыз (opp: guilty) ¨They have imprisoned an innocent man. – Олар жазықсыз адамды түрмеге жапқан. ¨~ (of sth) She was found innocent of any crime. – Ол қандай да бір/ешбір қылмыс жасамаған деп танылды. ¨There must be an innocent explanation for her behaviour. – Оның неге тосын мінез көрсеткенін дұрыстап түсіндіруге бола ма? 2.бейкүнә, жазықсыз (opp: guilty) ¨an innocent bystander – (оқиға орнында кездейсоқ болған) бейкүнә адам ¨innocent victims of a bomb blast – бомба жарылысының жазықсыз құрбандары ¨Thousands of innocent civilians have been killed in this conflict. – Осы жанжалда мыңдаған жазықсыз жан қаза тапты. 3.бейкүнә, пәк (syn: naive) ¨an innocent young child – бейкүнә сәби 4.жай, әншейін, зілсіз, теріс пиғылы жоқ (syn: harmless) ¨It was all innocent fun. – Бұл әншейін қылжың еді. ¨It was a perfectly innocent remark. – Бұл ешбір зілі жоқ сөз еді. B.n бейкүнә, пәк кісі, сәби