insubordination [ˌɪnsəˌbɔːdɪˈneɪʃn] n (formal) (өзінен жоғары шендегілерге) бағынбау(шылық), тіл алмау (syn: disobedience) ¨Two officers were reported for insubordination. – Екі офицер бағынбады/тіл алмады деген шағым түсті.