interfere [ˌɪntəˈfɪə(r)] v 1. (өзінікі емес іске) араласу, сұғыну, кірісу, килігу ¨I wish my mother would stop interfering and let me make my own decisions. – Анамның килігуінсіз өз ісімді өзім істегенімді қалаймын. ¨~ in sth The police are very unwilling to interfere in family problems. – Полиция(ның) отбасы мәселелеріне араласқысы келмейді. 2. (phr v) *interfere with sb a) сотта айғақ беретін куәні қорқытып не оған ақша беріп айнытуға тырысу ¨He was found guilty of interfering with witnesses. – Оған куәлерге ықпал етпек болды деген айып тағылды. b) (BrE) балаға педофильдікпен қырындау *interfere with sth a) кедергі болу, килігу ¨She never allows her personal feelings to interfere with her work. – Ол өзінің ішкі сезімдерін жұмысқа ешбір киліктірмейді. b) (өзінікі емес нәрсеге) шұқылану, тиіскілеу, тіміскілеу ¨I saw him interfering with the smoke alarm. – Оның өрт дабылын шұқылап жатқанын көрдім.