intervene [ˌɪntəˈviːn] v 1. (бір іске) араласу, кірісу, сұғыну ¨She might have been killed if the neighbours hadn't intervened. – Көршілер араласпағанда, ол өліп қалар еді. ¨~ in sth The President intervened personally in the crisis. – Дағдарысқа президенттің өзі араласты. ¨(ауысп. мағ.) They were planning to get married and then the war intervened. – Олар үйленбекші болған, бірақ соғыс килікті. 2. (+ speech) сөзді бөлу, килігу ¨‘But,’ she intervened, ‘what about the others?’ – «Бірақ/Ал», деп ол сөзді бөліп жіберді. «басқалар ше/басқаларшы?». 3. (formal) екі арада болу (екі кезең не тұс арасында) ¨I saw nothing of her during the years that intervened. – Екі арадағы уақыт кезінде оны мүлде көрмедім. ¨In the six years that intervened, I saw them once. – Сол екі арадағы алты жыл ішінде мен оны бір-ақ рет көріптім.