isolated [ˈaɪsəleɪtɪd] adj 1.шалғай(дағы), қашық(тағы), қияндағы, қиыр(дағы), шет(тегі), оқшау(дағы), оқшау тұрған, оңаша (syn: remote) ¨isolated rural areas – шалғайдағы ауылды аймақтар 2.оқшау(ланған), бөлек(тенген) ¨I felt very isolated in my new job. – Жаңа жұмысымда өзімді оқшау қалғандай сезіндім. ¨Elderly people easily become socially isolated. – Қарт адамдар жұрттан тез оқшауланып қалады. ¨The decision left the country isolated from its allies. – Осы шешім елді басқа одақтастарынан оқшаулады. 3.кейде, анда-санда, ара-тұра ¨The police said the attack was an isolated incident. – Полиция шабуыл ара-тұра болатын жайт деді.