jeer [dʒɪə(r)] A.v жырқылдау (жақтырмай жырқылдай күлу), кіжіну, ұрсу, жақтырмай сөйлеу/айқайлау, ежірею (syn: taunt) ¨a jeering crowd – ежірейе гуілдеген топ ¨~ at sb The police were jeered at by the waiting crowd. – Күтіп тұрған жұрт полицияға ашуланды/ұрысты/кіжінді. ¨~ sb The players were jeered by disappointed fans. – Кіртиген жанкүйерлер ойыншыларға реніштерін білдірді. ¨‘Coward!’ he jeered. – «Қорқақ!» деп кіжінді ол. B.n ұрсу, жақтырмай сөйлеу, ежірею (syn: taunt) ¨He walked on to the stage to be greeted with jeers and whistles. – Ол сахнаға шыққан кезде оған самсаған жырқыл мен ысқырық бағытталды.