keel [kiːl] A.n киль, белағаш, «омыртқа» (кеменің табанын бойлай тұмсығынан артына дейін созылып жатқан, үстіне кеменің қаңқасы тұрғызылатын белағаш не темір ұстын, омыртқа) B.v 1.~ (sth) (over) (кеме, қайық ж) қайраңдау, (қайраңға тұрып бір бүйіріне) жантаю, аударылу (syn: capsize) 2. (phr v) *keel over (аурудан) құлап түсу ¨Several of them keeled over in the heat. – Олардың бірнешеуі күн өтіп құлап түсті.