knockout [ˈnɒkaʊt] A.n 1. (abbr KO) (бокста) нокаут, сұлатып салу (соққы тиіп құлаған қарсыластың айқасты одан әрі жалғастыра алмай жеңілуі) ¨The match ended in knockout in the fifth round. – Матч бесінші раундта нокаутпен аяқталды. 2. (informal) керемет тартымды, әсерлі (адам я нәрсе) ¨She's an absolute knockout. – Ол – сондай/соншама керемет. B.adj 1. (especially BrE) «жекпе-жек» (кезең, яғни, жеңілген команда, спортшы жарыстан біржолата шығып қалатын кезең) ¨the knockout stages of the tournament – турнирдің жекпе-жек кезеңі 2.сұлатып салатын, нокаутқа жіберетін (соққы)