merrily [ˈmerəli] adv 1. жайдар(л)ы, көңілді, ақжарқын ¨They chatted merrily. – Олар жайдары/ арқа-жарқа шүйіркелесті. 2.ай-шайы жоқ, аңғалдықпен, аңғалдана, саңқылдай, мәз, бейқам, қаперсіз (syn: gaily) ¨She carried on merrily, not realizing the offence she was causing. – Елдің жүйкесіне өзінің тиіп жатқанын аңғармаған ол ай-шайы жоқ жалғастыра берді.