mumble [ˈmʌmbl] A.v күбірлеу, міңгірлеу (syn: mutter)¨~ (to smb/yourself) I could hear him mumbling to himself. – Оның өзіне күбірлеп жатқанын ести алдым. ¨~ smth  (to smb/ yourself) She mumbled an apology and left. – Ол міңгірлей кешірім өтінді де кетті. ¨‘Sorry,’ she mumbled. – «Кешір», деп ол міңгірледі. ¨~ that… She mumbled that she was sorry. – Ол ғафу өтіне күбірледі. B.n (also mumbling) күбір, міңгір, күбірлеу(шілік), міңгірлеу ¨He spoke in a low mumble, as if to himself. – Ол дәп бір (өз-)өзіне айтқандай күбірлей сөйледі. ¨They tried to make sense of her mumblings. – Олар оның міңгірін ұғуға тырысты.