obedience [əˈbiːdiəns] n  бағыну(шылық), тіл алу, мойын ұсыну, мойынсұну, құлақ асу; бағынғыштық, тілалғыштық (opp: disobedience) ♦blind/complete/unquestioning/ total obedience – соқыр/ толықтай/ сөзсіз бағыну(шылық)  ♦~ to smb/smth He has acted in obedience to the law. – Ол заңға сай әрекет етті.