obeisance [əʊˈbeɪsns] n (formal) 1.құрмет, ілтипат; бағыну(шылық), тіл алушылық; бағынғыштық, тіл алғыштық ♦to make/pay obeisance to somebody – біреуге ілтипат көрсету ♦absolute obeisance – сөзсіз бағыну 2.бас изей, иіле құрмет көрсету ♦to make a deep/low obeisance – тәжім/ тағзым ету