oblivion [əˈblɪviən] n 1.ес-түссіздік, (айналадағыны) ұмытқандық; ұмыт болғандық, ұмытылғандық ♦He often drinks himself into oblivion. – Ол жиі құлай ішеді. ♦Sam longed for the oblivion of sleep. – Сәм бәрінен безіп, ұйқы қойнауына сүңгігісі келді. 2. ұмыт болғандық, ұмытылғандық, көлеңкеде қалғандық (syn: obscurity) ♦An unexpected victory saved him from political oblivion. – Күтпеген жеңіс оны саяси тұңғиықтан алып шықты. ♦Most of his inventions have been consigned to oblivion. – Оның өнертабыстарының көбі ұмытылған. ♦a minor masterpiece, saved from oblivion – ұмыт болудан аман қалған шағын дә тамаша өнер туындысы 3.ғайып болушылық, мүлде жойылушылық ♦Hundreds of homes were bombed into oblivion during the first weeks of the war. – Соғыстың алғашқы апталарында жүздеген үй жермен жексен болды.