oblivious [əˈblɪviəs] adj білмеген, хабарсыз ♦~ (of smth) He drove off, oblivious of the damage he had caused. – Өзі келтірген зияннан хабарсыз ол машинасын айдап жөнелді. ♦~ (to smth) You eventually become oblivious to the noise. – Олар кейінірек шуды елемейтін болды. ♦The couple seemed oblivious to what was going on around them. – Қосақ/ Жұп төңірегінде не болып жатқанын елемейтіндей көрінді.