obsessive [əbˈsesɪv] A.adj (бірнәрсе/ біреу) есіл дерті болған, ойынан шығара алмаған, тым әуес/ үйір/ құмар болған ♦He’s becoming more and more obsessive about punctuality. – Істі уақтынан мүлт кетірмей істеу оның есіл дерті болып бара жатыр. ♦an obsessive attention to details – ұсақ-түйекке шұқшия көңіл бөлу B.n (psychology) (бірнәрсені/ біреуді) ойынын шығара алмау, (ойша) қадалып қалу