obstinate [ˈɒbstɪnət] adj 1. (often disapproving) бірбеткей, мызғымас, қыңыр, тоңмойын, қырсық (syn: stubborn) ♦He can be very obstinate when he wants to be! – Ол қырсыққысы келсе/ қырсығамын десе, бітті! ♦her obstinate refusal to comply with their request – оның қырсығып олардың өтініштерін орындамауы ♦Their position remains one of obstinate denial, even in face of the new evidence. – Олардың позициясы, жаңа айғақ болса да, тән алмау/ терістей беру. 2.қиын, қырсық (syn: stubborn) ♦the obstinate problem of unemployment – жұмыссыздық сияқты тауқымет ♦an obstinate stain – кетпес дақ