off-key [ˌɒf ˈkiː] A.adj 1. (дауыс не муз-қ аспап ж) (ырғақпен) үйлеспеген 2.орынсыз, дұрыс емес, ыңғайсыз (syn: inappropriate) ♦Some of his remarks were very off-key. – Оның кейбір сөздері мүлде орынсыз болды. B.adv (ырғақпен) үйлеспеген ♦Someone was singing off-key. – Біреудің дауысы үйлеспей тұрды.