omission [əˈmɪʃn] n (formal) 1. ∼ (from smth) қоспау(шылық), енгізбеу, түсіру, алмау ♦Everyone was surprised at her omission from the squad. – Оның командаға алынбағанына кім де болсын/ әркім таңғалды. ♦The play was shortened by the omission of two scenes. – Песаны екі актіні алып тастап қысқартты. ♦sins of omission – парызын өтемеу күнәлері 2.енгізбеушілік, енгізілмеген нәрсе, істелмегендік, істелмеген нәрсе ♦There were a number of errors and omissions in the article. – Мақалада бірнеше қате мен енбей қалған жайттар болды.