oscillate [ˈɒsɪleɪt] v 1. ∼ (between A and B) (formal) шайқалу, теңселу, толқу, құбылу, шоршу, ырғу, тербелу (syn: swing) ♦Her moods oscillated between depression and elation. – Оның көңіл-күйі біресе гүл/ көл, біресе күл/ шөл болды. ♦her wildly oscillating moods – оның күннің райындай құбылма көңілі 2. (physics) әрі-бері сырғи беру, шайқала беру, ойнақшу ♦Watch how the needle on the dial oscillates. – Панельдегі иненің қалай ойнақшитынын(а)/ сырғитынын(а) қара. 3. (physics) (электр ағысы, радиотолқындар, тсс ж) өзгеріп отыру, ойнақшу, айну ♦The current oscillates between magnetic poles. – Ағын магнит өрістері арасында өзгеріп отырады.