outgrowth [ˈaʊtɡrəʊθ] n 1. (specialist) өскін, сабақ, өркен ♦The eye first appears as a cup-shaped outgrowth from the brain. – Ең әуелі/ алғашында көз мидан өскен құты пішінді өскін ретінде пайда болады. 2. (formal) даму, өсу; нәтиже ♦The law was an outgrowth of the 2008 presidential election. – Заң 2008 жылғы президент сайлауынан кейін қабылданды.