outspoken [aʊtˈspəʊkən] adj тура/ тіке айтатын, төтесінен қоятын, бүкпесіз, сөйлеп қалған (syn: blunt (A2) ♦an outspoken opponent of the leader – жетекшінің/ көсемнің бітіспес/ нағыз қарсыласы/ оппоненті ♦outspoken comments – ащы/ ашық сындар ♦∼ in smth She was outspoken in her criticism of the plan. – Ол жоспарды ащы сынға алды.